Το «Άστρο της αυγής» έλαμψε στο Σταυρό του Νότου!

Ρεπορτάζ  Πέννυ Γέρου.
πηγή : Music Corner

 

Την Τρίτη, 10 Απριλίου, ανταμώσαμε (όπως θα έλεγε και ο ίδιος) το Βασίλη Φλώρο με την παρέα του στο Σταυρό του Νότου. Ο Βασίλης Φλώρος είναι ένας από τους ανερχόμενους καλλιτέχνες της ελληνικής μουσικής σκηνής με ιδιαίτερη αγάπη στην ελληνική παράδοση και γλώσσα. Έχοντας κυκλοφορήσει τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Στις όχθες της αυγής» και έχοντας πραγματοποιήσει πολλές και σημαντικές συνεργασίες με ονόματα του ελληνικού μουσικού χώρου, ετοίμασε μαζί με μουσικούς – φίλους μια βραδιά παρουσίασης κομματιών από τον προαναφερθέντα δίσκο αλλά και ακυκλοφόρητων, που θα ακούσουμε σε μελλοντικές δισκογραφικές δουλειές του. Από τη βραδιά δεν έλειπαν παραδοσιακά τραγούδια και τραγούδια αγαπημένα μέσα στο χρόνο, όπως επίσης εκπλήξεις και πολλές ανατροπές!

Η βραδιά ξεκίνησε γύρω στις 23:00 όταν όλοι οι μουσικοί πήραν τις θέσεις τους μπροστά από τα όργανά τους. Με τον Παντελή Στόικο στην τρομπέτα, το Κυριάκο Γκουβέντα στο βιολί, το Δημήτρη Τσεκούρα στο κοντραμπάσο, το Λουκά Μεταξά στα κρουστά, το Γιώργο Γερματσίδη στο τρίχορδο μπουζούκι και το ούτι και, φυσικά, το Βασίλη Φλώρο στην κιθάρα, στήθηκε η μουσική παρέα της βραδιάς. Καλωσορίζοντας φίλους και γνωστούς με ένα οργανικό κομμάτι, τον «Καβογλύκα», αφιερωμένο σε μια ακρογιαλιά του Πηλίου, διαγράφηκε ένα πολύ φιλικό κλίμα και όλοι καταλάβαμε ότι πρόκειται για μια σύμπραξη μουσικών, και ανθρώπων πάνω απ’ όλα,  που παρουσιάστηκε στη σκηνή του Σταυρού του Νότου για να μας δώσει τον καλύτερο εαυτό της.

«Η τρύπα» και «Τα στοιχεία της παρακμής» ακολούθησαν το καλωσόρισμα, δύο τραγούδια από τον πρώτο δίσκο του Βασίλη Φλώρου. Στο σημείο εκείνο, είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε και τη γυναίκα της βραδιάς, κι έτσι στη σκηνή κλήθηκε η Κατερίνα Αναγνώστου, φορώντας το μαύρο αέρινο φόρεμά της και ξεδιπλώνοντας το ταλέντο της στο τραγούδι με τα κομμάτια «Ασίκης» και «Η σπηλιά της φόνισσας». Με μια φωνή ιδιαίτερη, η οποία θυμίζει κάτι από μικρασιατικές συνοικίες, μας έφερε μπροστά στη «Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη αλλά και μπροστά σε χώρους της Ελλάδας, χώρους μυστήριους και θαυμάσιους που συναντώνται με την ελληνική παράδοση και λογοτεχνία μέσα από το τραγούδι. Μετά από στοχασμούς και διερωτήσεις ενός «Ταξιδιώτη», ο Βασίλης Φλώρος θέλησε να αφιερώσει στη μπάντα του ένα κομμάτι με τίτλο «Ξεροπόταμος», δηλώνοντας μεγάλη ευγνωμοσύνη για τη συντροφιά τους και τη στήριξή τους για να βγει ένα αποτέλεσμα ψυχής, όμορφο και ουσιώδες, όπως αυτό που παρακολουθήσαμε εκείνο το βράδυ. Το τραγούδι ερμήνευσε η Κατερίνα Αναγνώστου, ενώ ο Παντελής Στόικος μας χάρισε ένα – άξιο χειροκροτήματος – σολάρισμα με την τρομπέτα του.

Παρά την ερμηνεία του κομματιού, η Κατερίνα θέλησε να αναγνώσει τους στίχους του «Ξεροπόταμου», όντας συνεπαρμένη και θαυμάζοντας τις δουλειές του Βασίλη. Με μεγάλη συγκίνηση και νιώθοντας ο καθένας ευγνωμοσύνη για τη συντροφιά του άλλου, το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τη «Λεία για αδέσποτα» και το «Η γη γυρίζει φάλτσα», ένα κομμάτι που θα βρίσκεται μέσα στο νέο δίσκο του Βασίλη, ο οποίος θα κυκλοφορήσει μετά το καλοκαίρι.

Οδεύοντας προς το τέλος του πρώτου μέρους, ο Βασίλης είπε στο μικρόφωνό του ένα μακρόσυρτο «Σσσσς…». Το κοινό σώπασε και σάλεψε για λίγο, αλλά ο Βασίλης μας ξεκαθάρισε πως πρόκειται για ένα καινούργιο τραγούδι, ακόμα ακυκλοφόρητο, και όχι για πραγματική …παρατήρηση στο κοινό του! Έπειτα, με μια βαριά εισαγωγή του τρίχορδου μπουζουκιού, η παρέα μας μίλησε για «μάγκες ξεχασμένους», ενώ ακούσαμε επίσης το «Χαμάλη» και το «Κρυφό μανδράκι» με τη φωνή της Κατερίνας Αναγνώστου.

Καλεσμένος της βραδιάς επρόκειτο να είναι ο Ορφέας Περίδης, ο οποίος όμως, προς μεγάλη λύπη του Βασίλη και των συνεργατών του, δεν κατάφερε να παρευρεθεί.

Κι ενώ όλοι νόμιζαν ότι ήρθε η ώρα του διαλείμματος, η βραδιά φύλαγε κάμποσες εκπλήξεις για τους παρευρισκόμενους. Ο Βασίλης κάλεσε το Γιώργο Νταλάρα στη σκηνή, ο οποίος βρισκόταν στο μαγαζί με την παρέα του για να απολαύσει το μουσικό πρόγραμμα! Αφού ευχαρίστησε για την πρόσκληση, ερμήνευσε το «Άστρο της αυγής», από τη συνεργασία του με το Βασίλη στον πρώτο του δίσκο. Με μια φωνή που όλοι έχουμε αγαπήσει και ταυτίσει με το παλιό αλλά και σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, ο Γιώργος Νταλάρας έδωσε στη βραδιά κάτι από άρωμα «παλιάς γενιάς». Όταν έλαβε το θερμό χειροκρότημα του κοινού, μια φωνή ακούστηκε από την άκρη της σκηνής: «Γιώργο!». Ήταν ο Χρήστος Θηβαίος! Μια από τις πιο συμπαθείς και αξιότιμες παρουσίες του ελληνικού τραγουδιού, με μεγάλη προσφορά στην ελληνική δισκογραφία, ήταν επίσης παρούσα στο Σταυρό του Νότου εκείνο το βράδυ! Ο Βασίλης ζήτησε από τους δύο καλλιτέχνες να πουν τη «Μικρή πατρίδα» μαζί. Μια συνάντηση και μια ερμηνεία από δύο φωνές, που για πρώτη φορά έγινε πριν από χρόνια, αναβίωσε εκείνη τη νύχτα και μας γέμισε με τόσες πολλές και τόσο συγκινητικές αναμνήσεις…

Μετά τη μεγάλη αυτή έκπληξη, ήρθε το δεύτερο μέρος να ολοκληρώσει τη νύχτα. Με ένα πρόγραμμα πιο παραδοσιακό επέστρεψε η παρέα του Βασίλη Φλώρου και η Κατερίνα Αναγνώστου μας το σύστησε με ένα νανούρισμα από την Καππαδοκία, το οποίο δέχθηκε μια πιο σύγχρονη ενορχήστρωση. Σε πιο λαικά μονοπάτια μας περπάτησε αργότερα και με το αξέχαστο τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», ενώ και τραγούδια του Σωκράτη Μάλαμα (ο οποίος τύχαινε να βρίσκεται στη διπλανή σκηνή του Σταυρού του Νότου), όπως το «Για την Ελλάδα», συγκίνησαν και μίλησαν μέσα μας για τις σύγχρονες συγκυρίες.

Ένα τραγούδι μας χάρισε επίσης ο Γιώργος Γερματσίδης με το μπουζούκι του, ενώ η Κατερίνα μας αποχαιρέτισε, όσον αφορά στη φωνητική συμμετοχή της, με ένα τραγούδι αφιερωμένο στο χορό των Δερβίσηδων, ο οποίος ονομάζεται «Σεμά», όπως και το ίδιο το τραγούδι. Ο Βασίλης μας ταξίδεψε ως το τέλος της βραδιάς με δικά του τραγούδια, όπως «Τα μάτια της Σελήνης» και το «Περασματάρικο πουλί», μιλώντας μας για «έρωτες χαμαιλέοντες κρυμμένους σε σκουπίδια». Στο τέλος, η παρέα μας αποχαιρέτησε με ένα οργανικό κομμάτι, όπως ακριβώς μας καλωσόρισε. Στο κομμάτι αυτό απολαύσαμε το δέσιμο και τη σύζευξη όλων των παρόντων οργάνων και έγιναν οι συστάσεις από το Βασίλη Φλώρο. Ο κάθε μουσικός έδωσε το δικό του εαυτό και το κάθε όργανο ήρθε να προσθέσει τη δική του πινελιά και ταυτότητα σε όλο αυτό το σύνολο που είδαμε επί σκηνής.

Απομένοντας μόνος πάνω στη σκηνή, ο Βασίλης επέλεξε να μας πει ένα κομμάτι σε δικούς του στίχους, το οποίο προοριζόταν για το Νίκο Παπάζογλου. Ο ίδιος του είχε διαβάσει τους στίχους 10 μέρες πριν φύγει από τη ζωή και δυστυχώς δεν πρόλαβε να το ερμηνεύσει. Το τραγούδι έχει τίτλο «Αλμαγέστη» και πρόκειται για το αρχαιότερο αστρονομικό σύγγραμμα, από τους ρωμαϊκούς κιόλας χρόνους! Όση ώρα ο Βασίλης ερμήνευε αυτό το κομμάτι, στο μυαλό μου δε σταματούσε να έρχεται η φωνή του Νίκου Παπάζογλου και η παρουσία του πάνω στη σκηνή που βρισκόταν μπροστά μου. Ίσως να μην ήμουν η μόνη που έκανε αυτές τις σκέψεις…

Ο Βασίλης Φλώρος μας συγκίνησε ιδιαίτερα και μας έδειξε έναν πολύ ευαίσθητο και ειλικρινή εαυτό, τόσο μέσα από τους στίχους και τη μουσική του, όσο και μέσα από την αλληλεπίδρασή του με τους γύρω του, τους συνεργάτες και τους φίλους του. Συναντήσαμε μια παρέα με πολλή διάθεση γι’ αυτό που κάνει και μεγάλη δημιουργικότητα, ώστε να παντρέψει την παράδοση με τον ελληνικό λόγο, μέσα από ένα πρίσμα πιο σύγχρονο αλλά και διαχρονικό ταυτόχρονα. Φυσικά, όλα αυτά θα τα κρίνει ο χρόνος. Εμείς πήραμε μια πρώτη γεύση από έναν νέο καλλιτέχνη, όπως είναι ο Βασίλης Φλώρος, και περιμένουμε τη συνέχεια με ακόμη περισσότερες εκπλήξεις!